ديتابيس آماده درباره کتاب روانشناسي

توضیحات کامل در مورد فایل

دانلود ديتابيس آماده درباره کتاب روانشناسي بانک اطلاعاتي کامل براي برنامه نويسي

امروز براي شما کاربران ارجمند وبسايت يکتا فايل يک ديتابيس در مورد کتاب روانشناسي بصورت اختصاصي آماده دانلود قرار داده ايم
اين ديتابيس براي کساني که برنامه نويس براي کامپيوتر و موبايل هستند و يک برنامه در موضوع کتاب روانشناسي مي خواهند طراحي کنند و حالا به دنبال يک بانک اطلاعاتي خام براي برنامه خود مي گردند مناسب مي باشد بي شک يکي از بهترين ديتابيس هاي در اين زمينه مي باشد و همواره با قابليت ويرايش و تبديل شدن به ديتابيس هاي ديگر نيز دارا است مي توانيد بهره لازم را ببريد

پيشنهاد مي شود تا اين ديتابيس را از سايت يکتا فايل دانلود فرماييد

توضيحات در مورد ديتابيس آماده کتاب روانشناسي به شرح زير مي باشد :

1.کامل بودن
2.مرتب بودن ديتابيس و دسته بندي درست منظم
3.قابل ويرايش بودن
4. تبديل شدن آسان به ديتابيس هاي ديگر
5.براي شما دوستان در دو فرمت SqLite ,Microsoft Excel در فايل دانلودی قرار دارد

عناوين اصلي اين ديتابيس به صورت زير است

احساسات
فراروان‌شناسي
هوش
فرايندهاي ذهني
اختلال شخصيت
هيجان
مکاتب روان‌شناسي
نگرش مثبت ذهني
عشق
شخصيت
اختلالات اضطرابي
مراقبه
اختلالات خواب
ذن
يوگا
خودکشي
جواني
اختلالات شناخت
اختلالات رواني کودکان

نمونه فيلد هاي اين ديتابيس

رفتار درماني معقول

شيوه رفتار درماني معقول (Rational Emotive Behavior Therapy) توسط دکتر آلبرت اليس (Albert Ellis) بر اساس اين ايده که منشاء بسياري از اختلال هاي عصبي و رواني ريشه در فلسفه غير معقول دارند در اواسط دهه ???? ميلادي بنيان نهاد.

اين ايده اولين بار توسط اپيکتت (Epictetus) فليسوف يوياني در قرن اول ميلادي بيان شد که مي گفت:” برداشت و تعامل مردم از وقايع نتيجه احساس آنان از واقعيت است نه خود واقعيت ”

نظر اليس اين است که رفتار، افکار و احساسات ما، نتيجه باورها (Beliefs) و فرض ها ي (Assumptions) ما از خودمان، ديگران و کل هستي است و باورها غير معقول محصول شرايط فلسفي غلط هستند.

سه باور متداول از باور هاي غلط به قرار زير است:

من بايد درست کار کنم تا تاييد ديگران را کسب کنم و الا من بي ارزشم.
رفتار شما با من بايد معقول، با ملاحظه و با محبت باشد والا شما آدم خوبي نيستيد.
زندگي بايد آسان، بي رنج و منصفانه باشد و الا بد است.

ما فقط وقتي مي توانيم شاد باشيم که باور هاي نامعقول که زير ساخت مشکلات عصبي و رواني ارز قبيل: اضطراب، افسردگي، نا اميدي، خشم و تجاوز است را با باور هاي معقول تر جايگزين کنيم. براي تغيير اين سئوال ها را از خود بپرسيم:

آيا مدرکي براي اثبات اين باور وجود دارد؟
مدارک عليه اين باور کدامند؟
بد ترين چيزي که از ترک اين باور ممکن است براي من پيش بيايد چيست؟
بهترين ثمره ترک آن چيست؟

رفتارگرايي

رفتارگرايي، مکتبي در روان‌شناسي است که اعتقاد دارد برايِ شناختِ يک موجودِ زنده، نيازي به بررسي حالت‌هايِ درونيِ او (مثلِ فکر کردن) نيست و تنها بررسيِ محرک‌هاي خارجي و رفتارهايِ بيرونيِ آن موجود (همانندِ گريه کردن) کافي است. اين مکتب، در نيمه‌يِ ابتداييِ قرنِ ??م، يکي از تاثيرگذارترين قطب‌هايِ روان‌شناسيِ جهان بود و علاوه بر آن، بر فلسفه? ذهن، زبان‌شناسي و فلسفه? علمِ آن دوران نيز تاثيري بسيار عميق و ژرف گذاشته بود
رفتارگرايي، گرايشي در فلسفه‌است که تمايل دارد هميشه، به جايِ آن‌که فکرها و حالت‌هايِ ذهنيِ ما را بررسي کند، آن رفتارهايي را بررسي کند که به دنبالِ فکرهايِ ما مي‌آيند. از ديدگاهِ اين گرايش، نمي‌توان بينِ دو فکرِ مختلف، تفاوتي قائل شد، مگر آن‌که در رفتاري که به دنبالِ آن فکرها مي‌آيد، تفاوتي وجود داشته باشد. در تعريفِ دقيق‌تر، رفتارگرايانِ سه ادعايِ زير را درباره? حالت‌هايِ ذهني، پيشنهاد مي‌کنند

روان‌شناسي، علمِ رفتار است. روان‌شناسي علمِ ذهن (و حالت‌هايِ ذهني) نيست.
تمامِ رفتارهايِ ما را مي‌توان کاملاً توضيح داد و تشريح نمود، بدونِ آن‌که به حالت‌هايِ ذهني (تفکرها) و حالت‌هايِ درونيِ ما، هيچ اشاره‌اي صورت بگيرد. به عبارتي، منشاءِ رفتارهايِ ما بيروني (محيط) است نه دروني (تفکرهايِ ما).
واژه‌هايِ مربوط به حالت‌هايِ ذهني، که در جمله‌هايِ روان‌شناسي وجود دارد يا بايد آ) حذف شود و با واژه‌هايِ رفتاري جايگزين شود. و يا ب) به مفهوم‌هايِ رفتاري، ترجمه شود.

اين سه گزاره، سه ادعايِ به لحاظِ جداگانه‌اند که هر کدام، يکي از شاخه‌هايِ رفتارگرايي را شکل مي‌دهند. ادعايِ اول مربوط به رفتارگرايانِ روش‌شناختي است. گزاره? دوم مربوط به رفتارگرايانِ روان‌شناختي است و گزاره? سوم ديدگاهِ رفتارگرايانِ منطقي (يا تحليلي) را نشان مي‌دهد
حالت‌هايِ ذهني، به دو دسته? مهم تقسيم مي‌شوند: نخست، کيفيت‌هايِ ذهني يا کواليا و دوم گرايش‌هايِ گزاره‌اي.
کواليا، به آن حالت‌هايِ ذهني‌اي گفته مي‌شود که روي دادنِ آن‌ها، به ما حسِ خاصي مي‌دهد يا به تعبيرِ نيگل، کواليا، آن حالت‌هايِ ذهني‌اي است که بودنِ در آن‌ها، يک‌جورِ خاصي است. به عنوانِ مثال، درد داشتن يک حالتِ ذهني است که در اين شاخه قرار مي‌گيرد، چرا که درد داشتن، يک‌جورِ خاصي است. نکته? مهم درباره? اين دسته از حالت‌هايِ ذهني، آن است که انتقال دادنِ آن‌ها به ديگران، کارِ دشوار (يا شايد غيرممکني) است. فقط کسي که دارايِ اين حالت است، مي‌تواند درک کند که داشتنِ آن، چه جوري است.
گرايش‌هاي گزاره‌اي، دسته? ديگري از حالت‌هايِ ذهني است که درباره? يک چيزِ ديگر است. به عنوانِ مثال، حالتِ ذهنيِ من، ممکن است اين باشد که: "آرزو دارم که باران ببارد." اين حالت، يک گرايشِ گزاره‌اي است چرا که قرار داشتن در اين حالتِ ذهني، درباره? چيزِ ديگري، يعني "باريدنِ باران" بحث مي‌کند. ويژگيِ مهم اين دسته از حالت‌هايِ ذهني، آن است که انتقال دادنِ آن‌ها به ديگران کاملاً امکان‌پذير است. تماميِ حالت‌هايِ ذهنيِ ما، يا به يکي از اين دو دسته، يا به ترکيبي از آن‌ها، قابلِ فروکاهش‌اند.
رفتارگراييِ روش‌شناختي، ديدگاهي تجويزي است، که در اين‌باره حرف مي‌زند که مطالعه? علميِ روان‌شناسي چگونه بايد صورت بگيرد. اين شاخه، ادعا مي‌کند که روان‌شناسي، تنها بايد خود را با رفتارهايِ (بيرونيِ) ارگانيسم، درگير کند. روان‌شناسي نبايد به بررسي حالت‌هايِ ذهني مشغول کند يا تلاش کند که برايِ توضيحِ رفتارها، به يک سيستمِ پردازشِ اطلاعاتِ دروني در فرد متوسل شود. رفتارگرايانِ روش‌شناختي مي‌گويند که ارجاع دادن به حالت‌هايِ ذهني (مثلاً به تمايل‌ها و باورهايِ دروني يک انسان)، هيچ چيزي به دانشي که ما مي‌توانيم درباره‌يِ منبع‌هايِ رفتارهايِ انسان بدانيم، نمي‌افزايد. حالت‌هايِ ذهني، کاملاً شخصي هستند و در نتيجه، نمي‌توان آن‌ها را مطالعه? علمي کرد چرا که در علم، ما با چيزهايي سر-و-کار داريم که برايِ همه قابل مشاهده و قابلِ آزمايش باشند.
رفتارگراييِ روان‌شناختي، برنامه‌اي پژوهشي در روان‌شناسي است که هدفِ آن اين است که رفتارهايِ انسان‌ها و حيوان‌ها را بر مبنايِ محرک، تقويت، تاريخچه? يادگيري و پاسخ، توصيف کند. به عنوانِ مثال آزمايشي را در نظر بگيريد که در آن، يک موش را برايِ مدتي گرسنه نگاه داشته‌ايم. اگر وقتي که چراغي در داخلِ قفس روشن مي‌شود، موش در همان لحظه اهرمي را اتفاقي فشار دهد، به او غذا مي‌دهيم. پس از چند بار تکرارِ اين مرحله‌ها، موش اندک اندک، ياد مي‌گيرد که هر گاه چراغ روشن شد، به سمتِ اهرم برود. در اين آزمايش، روشن شدنِ چراغ محرک، فشار دادنِ اهرم پاسخِ موش و مرحله‌هايِ تکرار شدنِ آزمايش تاريخچه? يادگيري است. در اين تفسير، رفتارگرايان، معمولاً از فکر کردنِ موش صحبتي نمي‌کنند؛ همان‌طور که با افزايشِ دما، مايعِ درونِ دماسنج به سمتِ بالا حرکت مي‌کند -بدونِ اينکه مايع، به بالا رفتن يا نرفتم، فکر کرده باشد. - و همان‌طور که ضربه زدنِ چکش به زانو، باعثِ حرکتِ ناخودآگاهِ پا مي‌شود، موش نيز شرطي شده و بدونِ فکر کردن، به محرک، پاسخ مي‌دهد.
رفتارگراييِ منطقي يا تحليلي، نظريه‌اي در فلسفه‌است درباره? معنايِ مفهوم‌هايِ ذهني. بر طبقِ اين نظريه، هر حالتِ ذهني، در اصل يک گرايشِ رفتاري است و برايِ مشخص کردنِ آن، بايد ببينيم که فرد، با داشتنِ آن حالتِ ذهني، چه رفتاري را خواهد داشت. به عبارتِ دقيق‌تر، زماني که مي‌گوييم فردي، به گزاره‌اي باور دارد، به اين معنا نيست که حالتِ دروني و ذهني‌اي وجود دارد که فرد در آن حالت قرار گرفته‌است، بلکه داريم مشخص مي‌کنيم که او در ويژگي‌ها و شرايط‌هايِ محيطي، تمايل دارد که چگونه عمل کند.
از جمله طرفدارانِ رفتارگراييِ منطقي در فلسفه توسطِ ژيلبرت رايل و لودويگ ويتگنشتاين، آغاز شد. ريشه‌هايِ اين شاخه، به جنبشِ فلسفيِ پوزيتيويسمِ منطقي باز مي‌گردد. پوزيتيويسمِ منطقي، جنبشي بود که ادعا مي‌کرد، معنايِ يک گزاره به وسيله? شرايطِ صدقِ آن گزاره تعيين مي‌شود. مثلاً معنايِ گزاره? "آسمان آبي است."، مي‌تواند تمامِ آن موقعيت‌هايي در جهانِ خارج باشد که در آن موقعيت‌ها، گزاره برقرار است و آسمان واقعاً آبي است. به اين ترتيب، به کار بردنِ تزِ پوزيتيويسمِ منطقي، برايِ گزاره‌هايِ روان‌شناختي، به اين نتيجه منتهي مي‌شود که هر گزاره درباره? حالت‌هايِ ذهني، برايِ آن‌که معنا داشته باشد، بايد شرايطِ صدقي داشته باشد و شرايطِ صدقي که به آن گزاره‌ها معنا مي‌دهد، رفتارهايي است که ما با داشتنِ آن حالت‌هايِ ذهني، تمايل داريم که از خود نشان دهيم.
به اين دليل، فيلسوفانِ ذهن، به سمتِ رفتارگراييِ منطقي کشيده شدند که اين نظريه، مي‌توانست از نظريه? دوگانه‌انگاريِ در جوهر جلوگيري کند. دوگانه‌انگاريِ در جوهر، برايِ اينکه توضيح دهد که حالت‌هايِ ذهنيِ ما چيستند و چگونه به وجود مي‌آيند، به يک روحِ غيرفيزيکي متوسل مي‌شود، روحي که محدوديت‌هايِ فضايي و زماني ندارد و مسئوليتِ فکرهاي ما را برعهده دارد. اما رفتارگراييِ منطقي، در توضيحِ حالت‌هايِ ذهني، برايِ آن‌که به اين روح متوسل نشود، حالت‌هايِ ذهنيِ ما را به وسيله? رفتارهايِ بيروني توضيح مي‌دهد. به اين معنا که اين حالت‌هايِ ذهني، هيچ چيزِ نيستند بلکه تمايلِ فرد برايِ انجامِ رفتاري خاص -و اين تمايل را مي‌توان به وسيله? ترشحِ هورمون‌ها، غريزه و... توضيح داد
رفتارگراييِ روان‌شناختي، را نخستين‌بار مي‌توان در کارهايِ ايوان پاولف و ادوارد تورنديک مشاهده کرد. کامل‌ترين و برجسته‌ترين نمونه? تلاش‌هايِ اين شاخه را مي‌توان در کارهايِ بي‌اف‌اسکينر، روان‌شناسِ برجسته? آمريکايي ملاحظه نمود. ريشه? اين شاخه از رفتارگرايي، در کارهايِ تجربه‌گرايانِ انگليسي، به خصوص جان لاک و ديويد هيوم مي‌توان پي‌گرفت که اعتقاد داشتند انسان، به هنگامِ تولد، چون لوحي سفيد است که همه? هوشِ او، محصولِ يادگيريِ محيط است. اين ايده، ايده? محوريِ و اصليِ رفتارگراييِ روان‌شناختي است.

اسکرين شات ديتابيس کتاب روانشناسي در قالب فايل SqLite

اسکرين شات ديتابيس کتاب روانشناسي در قالب فايل Microsoft Excel

در صورت داشتن هر گونه پيشنهاد در مورد ديتابيس کتاب روانشناسي داشتيد مي توانيد از قسمت ارسال نظر ديدگاه هاي خود را براي ما ارسال فرماييد